Dússs … het begin is gemaakt (en meer zelfs): Klavervrouw Hartenvrouw is de titel van mijn nieuwe blog op schrijfmuts.com (site), eveneens gehost via WordPress. Zoals ik jullie al liet weten in koetjes en kalfjes ben ik gestart met een persoonlijk blog in een opzet waar ik – anders dan mijn receptenblog – alle kanten mee uit kan. Mijn ‘pen’ is al te lang blijven liggen en het kriebelt op allerlei fronten om het één en ander met jullie te delen. Wel … voor diegenen die geïnteresseerd zijn in mijn zieleroerselen op allerlei gebied; be my guest! Je kunt me volgen door onder aan het blog je mailadres in te vullen. Je krijgt dan gratis en voor niks bericht van mijn nieuwe posts. Het zou trouwens wel heel goed kunnen dat er een aantal verhalen van de boerenkeuken tezijnertijd mee verhuizen. Oude koeien voor sommigen, nieuw terrein voor anderen. Overigens zal ook ons boerenleven op deze nieuwe site besproken worden!
Geef je niet zoveel om het lezen van verhalen of informatieve stukjes? Helemaal niet erg. Wel hoop ik dat je dan gewoon gezellig bij me in de boerenkeuken blijft. Want daar ben ik nog steeds niet uit weg te slaan. Dagelijks gaat dat denk ik niet meer lukken, maar minstens twee keer in de week heerlijke, gezonde – of soms iets minder gezonde – recepten met jullie delen dat gaat gewoon door. Ook daarvoor kun je je inschrijven via de mail maar je kunt me natuurlijk ook op facebook of instagram volgen.
Either way: hopelijk tot snel!!
Schrijfmuts.com – Klavervrouw Hartenvrouw (persoonlijk blog). Er staan al berichten op dus je kunt meteen starten met lezen 😉
Het lijkt wel of ik momenteel weinig ‘verhalen’ te vertellen heb rondom ons melkveebedrijf en dat is ook inderdaad zo. Door mijn hoofd spelen een aantal dingen, die ervoor zorgen dat ik niet zo makkelijk te porren ben voor het schrijven over koetjes en kalfjes. Het afgelopen jaar schreef ik bovendien al de seizoenen rond over onze werkzaamheden op de boerderij. Daarbij gaan onze koeien voorlopig niet naar buiten en werk ik niet actief mee in het bedrijf wat maakt dat er weinig voedingsbodem is voor stukjes schrijven als je niet dagelijks op de stalvloer bent. De sjeu is er eventjes af en na een tijdje van overdenking heb ik besloten om een tweede blog te starten waarin ik wil schrijven over diverse onderwerpen. Omdat ‘Uit de boerenkeuken’ inmiddels verworden is tot een heus, goed bezocht receptenblog zit ik bovendien nog vol zit met schrijfsels, hersenspinsels, gedachtenkronkels en opvattingen over allerlei onderwerpen (ook vast over de boerderij hoor) dus dat lijkt me eerlijk gezegd een goed plan. Ik ben bezig het blog op te starten dus voor degenen die dit willen volgen: meer info en de link volgen zo spoedig mogelijk. De boerenkeuken blijft natuurlijk bestaan met (h)eerlijke recepten en iets uitgebreidere inleidende ‘boergerelateerde’ stukjes, dat blijft nog steeds ontzettend leuk om te doen. Het spijt me voor degenen die graag hordes koetjes en kalfjes voorbij zagen komen op mijn blog maar op onze fb-pagina ‘Melkveehouderij Klaver’ kun je het reilen en zeilen van ons bedrijf ooknog gewoon volgen. Op onze ‘boerenkeuken fb’ zullen nu en dan korte berichten en/of foto’s blijven verschijnen.
Toch laat ik jullie graag even weten dat het met de koetjes en kalfjes op onze boerderij nog steeds heel goed gaat. Het blijven heerlijke dieren en het blijft de passie van mijn boer. Onze situatie is eigenlijk nog steeds dezelfde als in eerdere stukjes beschreven. De politiek wijkt ondanks de voorstellen van landbouworganisaties geen millimeter en drukt haar plannen door. Het maakt de bedrijfsvoering erg onzeker en gecompliceerd en we hebben moeite met het dictoriale gedrag van sommige partijen en groeperingen die dermate overtuigd zijn van hun eigen gelijk dat ruimte voor discussie ontbreekt. De melkprijs is nog steeds te laag en en ook het weer werkt dit jaar nog niet echt mee, men verwacht voor het derde opeenvolgende jaar een gortdroge zomer. So be it, het is zoals het is, al duurt de onzekerheid al veel te lang. Ik besef echter dat wij nu allang de enigen niet meer zijn die in zwaar weer zitten, de faillissementen waren als een virus door ondernemend Nederland waar al duizenden bedrijven aan de beademing liggen. Het aantal zieken daarentegen is gelukkig al weken dalende.
Luchtige, onbezorgde gespreksonderwerpen doen het ook gewoon minder goed in deze periode. De tijd dat we onbekommerd over koetjes en kalfjes praatten ligt al een paar maanden achter ons. Vakanties, citytrips, de laatste bioscoopfilms, theateruitjes, musicals, sportprestaties, concerten, festivals, restaurantjes, lunchrooms, teambuilding, bedrijfsuitjes, familie-uitjes, reünies, feestjes überhaupt, workshops, een beautybehandeling, je wekelijkse sportles of het aanmeten van een trendy kapsel was voor iedereen een no-go. Onze gesprekken werden diepgaander, serieuze onderwerpen kregen de regie. Leven en dood, RIVM-cijfers, duivelse dilemma’s, economie, de treurnis in de verpleegtehuizen, vitale beroepen, het passeerde allemaal de corona-revue.
Enfin, mijn kapster is weer begonnen. Met een coronakapsel dat via een aantal onheispellende haarspeldbochten inmiddels steeg tot grote hoogten ga ik de volgende week eindelijk voor een metamorfose. Zo zie je maar weer dat ook een schaar en wat haarverf voor velen onmisbaar zijn. Ik ben heel benieuwd naar haar ervaringen tijdens deze vreemde tijden.
Nog even en ook andere gespreksonderwerpen kunnen weer van stal, het zal veel gemoederen bedaren…
Tegenwoordig ben ik dagelijks blij dat ik op het platteland woon maar het is een vreemde gewaarwording om je toch niet volledig vrij te voelen. Na weken van ‘onthouding’ van van alles en nog wat moet ik mezelf zo nu en dan even ernstig toespreken. Het gemis van bijeenkomsten met familie en vrienden, vele berichten van zieke en overleden plaatsgenoten en zorgen voor de toekomst maken me soms wat neerslachtig. Een teken aan de wand om de zaak aan te pakken en mijzelf tijdelijk in een andere omgeving te plaatsen, even weg uit de dagelijkse sleur. Alhoewel mijn boer en ik daar sámen weinig moeite mee hebben en bijvoorbeeld afgelopen zondagochtend zelfs vrij plezierig besteedden. Nadat manlief het voeren van koeien en jongvee had voltooid besloten we voor ons ontbijt eerst even de wandellaarzen aan de trekken. Hond mee en hupsakee daar gingen we het koeienpad op om door weiland – met het bijna maaibare gras – en over sloot (jawel, gesprongen met lichte handreiking van de boer) weer huiswaarts te keren. Na ons boervriendelijke ontbijt met broodjes, melk en gekookte eitjes sloten we ons JDL-boxje aan en genoten we van vroegere én eigentijdse muziek: o.a Metallica, Billy Joel en Kensington deden hun uiterste best om ons thuiszijn te veraangenamen. Het werd zelfs zo gezellig dat we op het nummer ‘Pianoman’ van Billy J. met zijn tweeën een feestje bouwden rond de keukentafel. Schallend en schünkelend voerde dit heerlijke nummer ons weer even terug naar de allerleukste (familie)feestjes van de afgelopen jaren … Het nieuws dat er tijdens deze coronatijden in tienduizenden huwelijken een nieuwe crisis kan ontstaan zal hoogstwaarschijnlijk aan onze liefdesdeur voorbij gaan. We kunnen ons samen nog prima amuseren, dat bleek maar weer. Het feit dat de kinderen het huis uit zijn kan een voordeel maar ook een nadeel zijn. Je bent – en zeker nu – weer compleet op elkaar aangewezen, het is vast een uitdaging voor velen om daar in deze tijd een weg in te vinden …
BuurtgebiedDe Kievit
Op zondagmiddag verlieten we echter voor even het boerenhonk om elders te vertoeven totdat het melkerstijd was. Verandering van spijs doet eten, verandering van omgeving doet wonderen. Mijn ouders werden opgehaald – daar naderden de muren namelijk ook gestaag hun doel – dus dat was een goed plan. Met het zoeken naar een ander leuk oordje waren we snel klaar. Achter ons land ligt namelijk een natuurrijk gebiedje dat De Kievit wordt genoemd. We hoeven in principe alleen achter ons weiland een rustige weg over te steken en voilá, we staan er middenin. Kom er zelden, stom genoeg! Het waren de schotse hooglanders die ons daar van harte welkom heetten. De naam doet me meteen denken aan mijn lievelingsserie Outlander… maar dat terzijde. Niet gehinderd door enige verlegenheid lieten zij zich daarna uitgebreid door ons bewonderen. Het stuk pad dat wij bewandelden liep parallel met hun graasgebied en zij volgden ons dan ook op geringe afstand. Qua natuuronderhoud zou het allemaal wat beter kunnen maar er was tenminste voldoende eten voor de grazers die er goed doorvoed uitzagen. Met name de jonge runderen waren uiterst schattig om te zien, maar is dat niet altijd zo? Veilig in de buurt van de volwassen dieren bekeken zij nieuwsgierig het rare mensvolk dat met platte, rechthoekige apparaatjes voor zich uit gestrekt naar hen stonden te staren. De jonkies voelden zich zichtbaar gerust gesteld door de ouderen hoewel zij zelf in de meerderheid waren. Zou het bij hen ook andersom werken? Dat de jongeren de ouderen beschermen als deze op leeftijd zijn en er gevaar dreigt?
Wederom verwondering ook over de helderblauwe lucht…
Een eenzaam trekkertje met dito boertje was het enige dat we tegenkwamen op het verlaten pad. Het was een prachtig gezicht, dat mooie koeienras en het oude trekkertje. En dat in onze eigen buurt! Enfin, we waren er even lekker uit, mijn ouders en wijzelf. Dus heb ik me voorgenomen bij voldoende tijd de oversteek eens wat vaker te maken van ons land naar het naastgelegen gebiedje dat me zo positief verrast heeft … ♡
De Kievitsbeek
De Kievitsbeek is een beek in de gemeente Nederweert in de Nederlandse provincie Limburg. De beek is onderdeel van het stroomgebied van de Oude Graaf dat richting Noord-Brabant afwatert. De beek loopt in de buurt van en grotendeels parallel aan de provinciegrens met Noord-Brabant.
Geschiedenis
In 1953 kreeg het waterschap De Oude Graaf het gebied De Kievit onder het beheer. Het gebied was toen een moerasgebied.
In de periode 1962-1964 werd de ontwatering van het gebied De Kievit door het waterschap verbeterd en veranderde De Kievit in een beek: de Kievitsbeek.
De Kievitsbeek is een beek in de gemeente Nederweert in de Nederlandse provincie Limburg. De beek is onderdeel van het stroomgebied van de Oude Graaf dat richting Noord-Brabant afwatert. De beek loopt in de buurt van en grotendeels parallel aan de provinciegrens met Noord-Brabant.
In 1953 kreeg het waterschap De Oude Graaf het gebied De Kievit onder het beheer. Het gebied was toen een moerasgebied.
In de periode 1962-1964 werd de ontwatering van het gebied De Kievit door het waterschap verbeterd en veranderde De Kievit in een beek: de Kievitsbeek.
(Wikipedia)
Tot zover over crisistijd en De Kievit. Fijne dag nog!
‘Blijf in uw kot!’ is wat de belgische bevolking hoort in deze vreemde tijden. Als de aanleiding niet zo triest was zou ik het een geweldige uitspraak vinden. ‘Blijf binnen’ is de hollandse variant die helaas met dit weer niet aan mij besteed is. Met ‘blijf in de tuin’ maak je al wat meer kans. De huisarresten zijn volgens het RIVM hun vruchten aan het afwerpen. De lente laat zich echter niet kooien. Als nooit tevoren spreidt zij al in april haar vleugels uit over land en boerderij, met fruitbomen getooid in bloesems die hun vruchten pas in september zullen afwerpen. Wat een geluk bij een ongeluk dat de lente zich nu van zijn vriendelijkste zijde laat bekijken. In onze tuin aan de voorkant van de boerderij staan de tulpen – mijn lievelingsbloemen – in volle bloei, hun fleurige kleuren brengen mij het hoofd graag op hol. Net als mijn boer, hij heeft afgelopen zondag mijn potentiële groentetuintje bemest en omgespit. Wat een romantiek, en dat op zondag! Ik wilde het eigenlijk graag zelf doen maar meneer de boer liet het niet toe. Dan niet, be my guest! Niet wat het spitten betreft, dat kan ik best, maar welke soort en hoeveelheid mest die erin moet om alles goed tot wasdom te laten komen daar heeft mijn agrariër al sinds zijn jongste jeugd een stuk meer kennis van. Dat accepteer ik. Het gaat er dus eindelijk van komen, ik begin bescheiden – eerst eens kijken of moestuinieren daadwerkelijk aan me besteed is – en volgend jaar breid ik het lapje misschien wat verder uit. Dat zal van verschillende factoren afhankelijk zijn. Ik heb er wel zin in!
Dit wordt het groentenparadijsje (hoop ik) van circa 2,5 x 6 mtr
Trouwens: moestuintips zijn altijd welkom!
Spring is in the air
En in de wei! Wat wordt er allemaal waargenomen bij een vroege ochtendwandeling met onze hond? Over de weidevogels heb ik het vorig jaar al eens gehad, zij laten zich momenteel weer in alle toonaarden horen. Tussen het gras verscholen zijn ze minder zichtbaar maar hun gefluit vindt over het veld heen zijn weg naar mijn gehoorgang. Soms sta ik stil om verwonderd te luisteren naar al dat frivole gekir…
Na de bocht in het koeienpad tref ik een prachtig schouwspel aan. Ik merk het al aan Sky, zijn kop gaat omhoog, oren worden gespitst en ongewild kom ik versneld in beweging, venijnig meegetroond door het gretige hondenbeest. In de wei steken namelijk de bovenlijven van een stel enorme hazen omhoog uit het gras. Met hun hazenoren recht omhoog, de pootjes voor hun borst, slaan zij de hond en de vrouw een momentje gade. Inmiddels heeft het vrouwtje de husky weer in control en verkeren zij allen even in een impasse. Totdat de snelle rakkers het voor gezien houden en er plotseling als een haas vandoor gaan, op weg naar het weiland van de buren waar het gras op dat moment toch net even groener lijkt…
Dan onze sloot! Moedereend met haar kroost blijkt niet het enige gezinnetje dat er rond dobbert. In de beek langs het pad zie ik namelijk nog een eendenfamilie aan de opvoeding van een aantal zwemkampioentjes werken. Waarvan moeder eend zelfs wordt afgelost door vader woerd die het jonge grut voor eventjes in zijn kielzog neemt. Hij schrikt echter dermate van onze husky dat moeder eend het weer snel overneemt. Wat een angsthaas! Het toppunt van deze lentekriebels vind ik het moment dat de twee gezinnen elkaar tegen komen in onze – niet superbrede – sloot. Van coronamaatregelen hebben de eenden geen kaas gegeten, voor hen is dat een ver-van-mijn-nest-show. Gespannen kijk ik toe of het ouderlijk gezag in het gedrang komt als de jonkies elkaars wegen kruisen. Het lijkt er inderdaad eventjes op of het grut een chaotische mengeling gaat worden zodat de ene óf de andere eendenfamilie dubbel zo groot door het leven zal gaan. Maar nee hoor, ieder dreumesje weet feilloos zijn eigen rijtje weer in te zwemmen. Op eendje na… die moet toch nog even terug op de rit gezet worden door moeders, ze kent dus echt wel haar pappenheimers. Wat een fantastisch tafereel! Alleen spijtig dat deze muts haar telefoon weer vergeten is 😕
Tot zover de lentekriebels… Ik wens jullie zonnige paasdagen toe en blijf gezond🍀
In alle oproer gaat Moeder Natuur haar eigen gang. Zoals gisterochtend deze moedereend met haar jonkies in sneltreinvaart er vandoor gingen zodra onze hond en ik in aantocht waren (filmpje). Ondanks de ongeduldige en wispelturige husky aan de lijn kon ik ze nog mooi even vastleggen. Er zitten weinig grijze en witte reigers dit jaar. In tegenstelling tot vorig jaar toen de jonge eendjes in het voorjaar tot mijn grote verdriet door deze – overigens prachtige vogels – uit de sloot gepikt en verorberd werden. Maar ja… ook dat is natuur.
Een nagenoeg verlaten verkeersweg op zaterdagavond. Ware het niet onder deze omstandigheden dan zou ik het fantastisch vinden, een verademing. Als ik voor het slapen gaan onze Sky uitlaat overvalt me een beangstigende, doodse stilte. Ongekend. Geen enkel geluid verraad de sereniteit van de nacht. Ik vind het een vreemde gewaarwording, het is alsof we allen meespelen in een slechte sf-film. Een ontredderde bevolking wordt zijn vrijheid ontnomen want een virus bedreigt de mensheid. Althans… zo lijkt het.
Wake up call
Het is rustig op ons boerenerf. Ook wij beperken fysiek contact met anderen. Onder het motto gedeelde smart is halve smart houden we elkaar als familie en vrienden via de verscheidene appgroepjes op de hoogte van ons welbevinden. Geen fan van opgelegde regels hou ik me toch netjes aan de vastgestelde maatregelen. En erger me kapot aan mensen die dat niet doen. Ik doe het uit liefde voor mijn dierbaren. Onderhuids voelt het raar maar het virus is een feit en ik wil niet dat ouders of anderen in mijn omgeving besmet raken door mijn toedoen. Zo wordt iedereen geacht te denken. Ons boerenverstand werd de vorige week op scherp gezet nadat de verschillende maatregelen werden ingevoerd en na een indringend bericht van mijn schoonzusje. Zij is een dame die niet zo snel van de wijs wordt gebracht dus raakte haar verhaal meteen enkele gevoelige snaren. Ze beschreef haar geschoktheid waardoor ze bevangen werd na het zien van de schade die het virus aanricht in korte tijd. Doordat zij onder meer werkzaam is op de IC maakt zij dramatische dingen mee. Met de zieken – die alleen hun lot moeten ondergaan – als ook met haar collega’s: artsen en verpleegkundigen die dagenlang, soms dag en nacht in touw zijn waardoor oververmoeidheid op de loer ligt. Uit respect voor al deze zorgmensen gaven wij graag gehoor aan de oproep. Voor ons was het de wake up call die nodig was om onder meer ons boerenpartijtje – ter ere van de verjaardag van boer en mij – meteen te cancelen. Inmiddels zijn er diverse personen getroffen in onze omgeving, en nee, we vergelijken het aĺ lang niet meer met een griepje…
Buitenlucht
De werkzaamheden op ons melkveebedrijf draaien gewoon door. De koeien blijven melk geven, kalfjes worden geboren en het gras blijft groeien. Voor mijn boer verandert er niet zoveel, hij komt sowieso al weinig zijn erf af. Wij zijn nu ongelofelijk blij met de ruimte om ons heen. Wat prijs ik me gelukkig met onze grote boerderij, ons erf en royale tuin. Bijna (= niet helemaal) schaam ik me voor het gezeur in eerdere blogs waarin ik me beklaag over de onterechte behandeling van boeren. Ik word nu eens een keer met mijn argwanende neus op een positief feitje gedrukt. Ja, we worden onterecht behandeld maar wat ben ik nu dankbaar voor het groene, wijdse landschap waarin ik me bevind. Tuinieren, wandelen, van de natuur genieten en de frisse buitenlucht opsnuiven kan allemaal in onze directe ongeving. Dat kan en mag gelukkig met deze intelligente lockdown. Van de andere kant ben ik toch weer laaiend op de boegheks van de Partij voor de Dieren die wederom gillend haar gelijk probeert te halen door deze crisis in de schoenen te willen schuiven van de – wat ze daar dan ook mee bedoelen – bio industrie. Walgelijk misplaatste politiek!!
Coronazorgen
De vraag gaat al rond of het opgelegde middel niet erger zal zijn dan de kwaal. Ik roep altijd dat gezondheid het waardevolste bezit is en dat vind ik oprecht. Ik denk echter ook aan onze kinderen. De economische gevolgen zijn straks niet te overzien en dat is meteen het volgende doemscenario waarmee de overheid ons met behulp van de media angst in boezemt. Leuk vooruitzicht: geen gezellige bijeenkomsten, geen feestjes, geen voorstellingen, geen festivals, geen vakanties en dan straks misschien ook je baan nog verliezen. De nasleep van dit virus zal in allerlei opzichten gigantisch zijn.
In het programma nieuwsuur was de vorige week het hoofd intensive care van het Amsterdams UMC aan het woord. Hij sprak de oprechte zorg uit over patiënten uit de reguliere zorg, de niet-coronazorg. Zij worden tijdens deze coronacrisis vaak onvoldoende geholpen en deze arts verwacht na de crisis dan ook een hoog aantal ‘verborgen’ doden. Mogen deze keuzes gemaakt worden? Is het virus erger dan een herseninfarct? Coronapatiënten nemen in de zorg momenteel een prominente plek voor hun rekening en dat snap ik. Desalniettemin maken veel anderen met ‘normale’ ziekten en aandoeningen zich ontzettend veel zorgen. Zo werden wij van het kastje naar de muur gestuurd toen er een alternatief moest komen voor een uit de handel genomen ACEremmer voor mijn vader. Het bleek bij het kastje en ook bij de muur gewoonweg te druk vanwege de coronacrisis. Er was geen doorkomen aan bij zowel het ziekenhuis als bij de huisartsenpraktijk. Als leek wordt je daar heel erg gefrustreerd van! En dit is nog maar een klein voorbeeldje. Dan denk ik aan al die ouderen die zelf alles moeten regelen als ze dringend hulp nodig hebben. Om over de vele uitgestelde operaties maar niet te spreken.
Handhavingvan coronamaatregelen met drones en helicopters.Wat?? Dat nieuwsbericht ging me toch een paar stapjes te ver. Afgelopen weekend ging de Noord-Hollandse politie de coronamaatregelen handhaven met drones. Burgers die de stranden op gingen zouden worden gecontroleerd door middel van drones en zonodig via speakers op commanderende toon worden aangesproken op hun gedrag. Als men de bevolking zo onder controle wil houden wat is dan het volgende waarbij dit middel wordt ingezet? Het geeft me een benauwend gevoel, alsof we als samenleving volledig geregisseerd gaan worden. En dit zijn nog maar een paar van mijn zorgen.
Consumptiebubbel
Met alle vragen die ik heb zie ik ook een paar lichtpuntjes. We staan letterlijk even stil en hebben oog voor anderen. Zorg voor mensen om je heen als je ziet dat het even moeilijk is of gewoon omdat het fijn is om er voor iemand te zijn. Velen van ons jagen en jakkeren onder invloed van een dwingende prestatiemaatschappij, krampachtig in een nimmer verzadigde consumptiebubbel. Het eigen individu staat eenzaam bovenaan. Het kan toch best een tandje minder? Neem het vliegverkeer. De buurtbewoners van schiphol hebben een stukje leven terug gekregen door het minimale aantal vliegtuigen dat nu nog de lucht in gaat. Geloof je niet dat dat dat bijdraagt aan levensgeluk? Net zoals mijn boer en ik dat ervaren met de anders zo drukke weg die voor onze boerderij door loopt. Het zorgt voor een stukje rust, met het geluid van vogels in plaats van auto’s en vrachtverkeer. Dan heb ik het nog niet eens over de schonere lucht gehad. Ik kan er heel goed aan wennen…
Los van de vraag hoe het virus zich in zo’n korte tijd over de wereld heeft kunnen verspreiden zijn de commotie, het verlies van dierbaren en de economische gevolgen ervan niet te ontkennen. Het baart mij veel zorgen allemaal. Is het een vooropgezet plan, of berust alles op toeval? Wie het weet mag het zeggen…
Tot zover mijn blog over deze vreemde tijden. Toch nog een fijne dag gewenst en zorg goed voor jezelf en voor elkaar ♡ Stay positive!
Nu ik het boek ‘De meeste mensen deugen‘ min of meer uit heb was ik bíjna om maar helaas kreeg mijn vertrouwen in de mens toch weer een onverwacht deukje. Vrijdagmorgen kwam op social media al een foto van een aantal lege schappen voorbij. Ik scrolde het weg. ‘Pffft, écht niet! Fakenews!’ Mijn boer had tijdens het voeren op de radio gehoord over de verwachte drukte in de winkels en trachtte me eveneens te waarschuwen. Tevergeefs. ‘Nee joh! Waarom zou men willen hamsteren, de winkels blijven toch wel open, wat een paniek zeg!’ kreeg hij als reactie op zijn goedbedoelde advies. En daar ging dat eigenwijze boerinnetje – onwetend van hetgeen haar te wachten stond – de massahysterie tegemoet. Tjonge jonge, drukte alom op de parkeerplaats. Nog nét tussen twee auto’s in wrong ik de mijne ertussen waarna ik me zelf op een weinig charmante manier uit mijn wagen moest wringen. Eenmaal in de supermarkt – met het laatste karretje dat aan de ketting lag – rolden mijn ogen bijna uit hun kassen. Later zou ik tegen boerlief zeggen dat de drukte die vooraf gaat aan de kerstdagen in het niet viel bij deze onhollandse taferelen. Klanten en personeel met volgestouwde karren blokkeerden de gangpaden naar brood, melk en toiletpapier. Na het trotseren van hordes graaiende mensen die elkaar wantrouwende blikken toe wierpen bereikte ik uiteindelijk de kassa. Allen waren ze in gebruik en toch moest ik met mijn bescheiden, amper gevulde boodschappenwagentje achteraan in de rij aansluiten. Er was een vrouw voor mij die zes pakken toiletpapier van zestien rollen zonder enige gene op de band legde en daar achteraan nog eens acht hele broden. Ik keek rond of andere klanten hun verbazing zouden uiten maar niemand wees haar terecht, ook ik niet. Het was nog vroeg in de ochtend en na haar zouden er die dag nog velen volgen want ook hier in ons eigen dorp zouden ’s avonds lege schappen te vinden zijn. Waarom? vraag je je dan af. Is het nu écht de angst om zonder toiletpapier op de wc-pot te moeten zitten? Of is het de angst om vaak naar de winkel te moeten en besmet te raken? Wel, ik heb gelezen dat het schijnbaar een reactie is om te proberen nog enige controle te houden op de situatie; het hamsteren van blikken voedsel, houdbare melk en ontelbare wc-rollen geven je het gevoel dat je iets concreets doet om de situatie in de hand te houden. Op mij komt het echter over als egoïsme dat in tijden als deze komt bovendrijven want hoe haal je het in je hoofd om jezelf zo veel toe te eigenen dat anderen mis grijpen. Heel bizar! Zo kreeg onze jongste – die op een vakantiepark werkt – letterlijk te maken met schreeuwende mensen aan de balie die niet wilden accepteren dat er maar 99 mensen in het parkzwembad mochten. Er was totaal geen begrip voor de situatie.
Voedselvoorziening in crisistijd
Hoe hoog gaat de prijs zijn die we moeten betalen? De sociale onthouding waartoe is opgeroepen zal voor vele ondernemers desastreus zijn. Horeca, luchtvaart, toerisme, detailhandel, het zal allemaal geraakt worden. De supermarkten zullen deze dans wederom ontspringen, die spinnen garen bij situaties als deze. Het enige minpuntje voor hen is de chaos die is ontstaan in de distributiecentra, de winkels moeten namelijk weer zo snel mogelijk bevoorraad worden, dat eist de burger die vandaag weer in de winkel staat. We zien nu wat er gebeurt als mensen zich massaal laten verleiden tot collectieve paniek. Wat nu als er bijvoorbeeld door zo’n crisis niet vanuit het buitenland geïmporteerd kan worden, als je als land straks zo afhankelijk wordt van buitenlandse producten dat er niet eens voldoende is vanuit de voedselvoorziening uit eigen land? Blijft het produceren van voedsel niet ontzettend belangrijk in ons land? Zelfs voor blik-, pot, en kant-en-klaarvoedsel zijn boeren nodig. Maar goed, op dit moment kun je gelukkig ook nog steeds lokaal de nodige producten kopen bij verswinkels of rechtstreeks bij de boer. Al zullen die helaas geen verse toiletrollen produceren. Op findfarm.nl vind je boerderijwinkels in je eigen regio.
Boerenverstand
Dat allemaal gezegd hebbende wil ik het corona virus absoluut niet bagatelliseren. Gezondheid gaat natuurlijk boven alles!! Ik heb zelf nog twee lieve 81-jarige ouders waardoor ook wij waakzaam zullen zijn en ons aan de verschillende richtlijnen zullen houden. We laten ons boerenverstand echter spreken en proberen alles in perspectief te plaatsen. We laten ons niet gek maken maar hopen wel dat iedereen bereid is om even een stapje terug te doen en te beseffen dat nu eenmaal niet alles in ons leven controleerbaar is. We worden voor een tijdje terug geworpen op onszelf en dat is misschien wel okee. Laat jullie boerenverstand spreken en zorg goed voor elkaar …
Tot zover over corona en het boerenverstand. Fijne dag!
Hallo daarboven, wat is het plan? De winter die we dachten dat zou komen heeft zich nooit laten zien. In plaats daarvan trakteert hij ons oneindig op zacht en regenachtig weer. De boeren morren en mopperen, het tranendal mag nu stoppen van de mannen hier, het grondwater is weer meer dan op peil! Maar ja, wanneer de boeren niet meer klagen, nadert het einde der dagen…
Zo ver is het dus nog niet. Terwijl koning Corona zijn uiterste best doet om zijn macht uit te breiden dient zich op de boerderij een heel ander euvel aan. Dat euvel mag zich scharen in de categorie ‘dat kan er ook nog wel bij.’ Afgelopen weken rukten de stormachtige winden van Ciara en Dennis en vele liters regenwater de winter compleet uit zijn verband. Ons tuinprieel moest met spanbanden worden vastgemaakt en in mijn potentiële moestuintje kunnen de denkbeeldige groenten alvast hun baantjes trekken. Voel je al nattigheid? Want inmiddels kan er geen zodenbemester meer aan te pas komen op ons boerenland. In het blogje Hij mag weer kon je al wat meer lezen over de noodzaak van bemesting op het land. Het gras heeft deze winter door de zachte temperaturen een behoorlijk graantje mee gepikt en groeit een flink eind weg. Daardoor wordt het straks sowieso te lang om te kunnen bemesten. De bodem is zompig en drassig. De drainage die we in het land hebben liggen kan bij zware regenval al dat water niet snel genoeg weg krijgen. Drainage of ontwatering is het afvoeren van water uit de bodem over en door de grond, met als gevolg het verlagen van het grondwaterpeil. Hierbij kan het water worden afgevoerd via drains, kleine sloten of greppels.
Hier zwemmen mijn toekomstige groenten
Boerlief zal dus nog wat geduld moeten hebben. Wel apart hoor, waar we afgelopen zomer nog op onze blote knietjes smeekten om een malse regenbui is het land nu weer geholpen met een stuk minder van het natte goedje. Nog erger dan een stuk droog steppegras is namelijk een weiland dat veel te nat is. Een collega boerin herkende het probleem en opperde een idee: misschien moeten we rijst gaan telen!! Natuurmonumenten kan jaloers worden op de talloze poeltjes die ondertussen op ons boerenerf ontstaan zijn. Rubberlaarzen zijn hier een must en ik probeer de plasjes angstvallig te vermijden, maar dan denk ik aan onze kids die er met hun boerderijlaarsjes het liefst middenin sprongen om dan onbekommerd door het water stampen. Wat hadden ze een lol! Soms moet ik me inhouden om zelf geen stampij te maken. Je af en toe weer kind voelen, dat is toch zalig!
Intussen worden de voorspellingen positiever, gaat het zoetjesaan de goede kant op. Vanaf zondag wordt voor de komende twee weken droog weer voorspeld. Heel mooi, dan zal de wereld nog wel even blijven bestaan want voor je het weet is het weer veel te droog …
Noodgedwongen werden op veel plekken in het land de trekkers weer gereed gemaakt om op woensdag 19 februari de boerenprotestactie kracht bij te zetten. Verschillende blogjes heb ik al gewijd aan de problemen in onze sector, van waaruit verschillende demonstraties zijn ontstaan. Nadat dierextremisten zich in Boxtel een stalbezetting dachten te veroorloven werd door Agractie en FDF een defensief ingezet. De emmer liep over door het grensoverschrijdende gedrag van deze zogenaamde dierenvrienden. Dat het onze vrienden niet bleken te zijn was al jaren bekend, maar de inval was ongehoord en onterecht.
Demonstreren staat vrij in onze rechtstaat. Vaak kun je de scherpe randjes van een debat afhalen en natuurlijk hoop je dat er dingen – die voor jou onaanvaardbaar zijn – gaan veranderen. De mediastilte de afgelopen maanden leek een stilte voor de storm. Het was nog steeds diezelfde spanning die voelbaar was in alle facetten van ons leven. Vooruit plannen is nog steeds een ongrijpbaar iets. Velen denken dat het alleen de stiksstofcrisis behelst – de wrede keuze tussen boer en natuur – maar onze protesten omvatten meerdere dilemma’s. Sommigen uiten zich negatief en prediken dat de boeren moeten stoppen om zichzelf in het verdomhoekje te plaatsen en zich maar moeten aanpassen. Het klinkt zo simpel en was het dat maar! Forse investeringen maakten onze boerderijen tot de meest duurzame en diervriendelijke ter wereld. Nu onze bedrijven zo ver gekomen zijn moet het ineens allemaal anders en bedrijven we ‘ouderwetse’ landbouw, dat is moeilijk te verkroppen. Velen kunnen die omslag niet meer maken. Boeren zijn doordouwers, protesten waren lang een ver-van-mijn-bedshow, maar zij laten zich godzijdank ook niet zomaar naar de slachtbank leiden…
Ik heb vijf punten die een rol spelen op een rijtje gezet (dit is slechts een greep):
Het LC (lanbouwcollectief) heeft verschillende gesprekken met het minister Schouten achter de rug. Er blijkt echter onvoldoende terecht te komen van de uitvoering van aangedragen plannen van dit collectief.
Beleid door het ministerie van LNV wordt bepaald door modeluitkomsten die niet voldoende matchen met de berekeningen. Het Mesdagfonds heeft door een onafhankelijk researchteam de datastroom laten volgen tot in de natuur vanaf het erf of terrein van stikstof uitstotende bedrijven. Het RIVM heeft hiervoor haar rekenmodel en bijbehorende emissiedata beschikbaar gesteld. Hiervan komen op 20 februari de resultaten naar buiten. Beleid moet gebaseerd worden op basis van juiste cijfers. Aan de hand daarvan en indien nodig zullen wij onze verantwoordelijkheid nemen, niet eerder.
Eerlijke prijzen voor onze producten. Vooralsnog gebeurt er te weinig op dit gebied zoals in onze sector – de melkveehouderij. We hebben te maken met een steeds verder stijgende kostprijs terwijl de opbrengst op het niveau van de jaren tachtig blijft. Supermarkten moeten maar eens kleur bekennen.
Wij willen geen inname van onze gronden die door uitkoping zal worden vrijgemaakt voor bebouwing en energie-giganten. Ons prachtige coulissen landschap zal gaan verdwijnen en plaatsmaken voor windmolenparken. Onze vruchtbare landbouwgronden zullen vol zonnepanelen worden gezet.
Wij weigeren het om ons te laten slachtofferen ten behoeve van nog meer verstedelijking en industrie. Onder het mom van een ‘stikstofprobleem’ wordt ons mooie beroep door het slijk gehaald en worden wij aangewezen als hoofdverdachte in deze nogal fictieve crisis.
Zelf vind ik het bijzonder onprettig dat de burgers er weer last van gaan hebben maar er is t.o.v 1 oktober nog té weinig veranderd om niets te doen.
Ons boerenland
Soms wordt naar een nostalgisch houvast gezocht zoals het luisteren van ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld. Het lied dat je mee terug neemt naar vroegere tijden toen het leven nog zoveel simpeler leek te zijn. Het maakt je wat melancholiek zoals Wim zelf al zei. Ik weet het, die tijd is voorbij, we moeten vooruitkijken nu. Maar wat is het soms heerlijk om je even terugtrekken in de tijd. Het is afwachten hoe het ons boerenlandschap zal vergaan, pas over een aantal jaren zullen we waarschijnlijk weten wat er daadwerkelijk aan deze op handen zijnde boerenreductie ten grondslag lag…
Meer info over de stikstofreductie- plannen van het landbouwcollectief vind je hier.
Mijn blog ‘Uit de boerenkeuken‘ vierde vorige week haar eerste verjaardag. Op 7 februari was het op de kop af een jaar geleden dat ik mijn eerste berichtje postte.
Een weekendje Sevilla bleek een inspirerende werking te hebben gehad. Vanuit het niets begon ik te bloggen. Ik voelde een noodzaak om het boerenleven naar een eigentijdser level te tillen. Een combinatie met recepten leek me een goede match. Ook koken is immers een grote hobby. Zo kon ik elke dag een stukje schrijven en daarbij recepten met verse producten plaatsen om de boeren in een beter daglicht te stellen. Verhalen rondom ons melkveebedrijf ontstonden als vanzelf en werden tot mijn verrassing goed onthaald. Ter ere van dat heuglijke feitje heb ik zowel de 10 meest bekeken recepten als ook de meest gelezen verhalen van dat eerste jaar op een rijtje gezet. Kun je meteen even kijken of er nog iets voor je bij zit, mocht je iets gemist hebben… Beneden zie je nog wat feitjes over afgelopen jaar. Leuk om dit met jullie te delen want als jullie niet geïnteresseerd zouden zijn was het snel over geweest! Heel hartelijk bedankt daarvoor…
266 reacties (incl. mijn eigen reacties op reacties)
Het blog wordt in totaal gevolgd door 1030 mensen (via mail, wordpress, facebook, twitter)
Het klinkt gek, mensen uit 75 landen bezochten (meestal incidenteel) mijn blog. De meesten natuurlijk uit Nederland, gevolgd door respectievelijk België, Verenigde Staten, Duitsland en Frankrijk. De meesten zijn dan natuurlijk Nederlanders die in het buitenland vertoeven.
Schrijfcursus
Ik ben net begonnen met een cursus columns en blogs schrijven, op dat gebied valt nog veel te ontdekken en te leren. Deboerenkeuken zal voorlopig nog wel even blijven, met elke week nieuwe recepten en verhalen. Er liggen nog wat plannetjes in het verschiet maar daarover horen jullie tezijnertijd.
Tot zover over 1 jaar bloggen! Fijne dag en nogmaals bedankt voor jullie support! ♡
