Gepost op door Irene · 2 reacties

Pan los?

Moest ik de vorige keer in de bak – om boer te helpen, gisteren gingen we samen aan de bak.

Na een eerste paasdag vol gezellige familietijd mogen (moeten eigenlijk) boer en ik de tweede feestdag weer een dag klussen. Terwijl half Nederland er op uit trekt naar bloembollenveld, terras, trekker-trek of Efteling leven wij ons uit in ons potentiële paradijsje. Het klopt, er heeft enige tijd tussen gezeten (inkuilen en zo) maar nadat het prieel de vorige week zondag op zijn definitieve plek werd verankerd wil meneer vandaag de pannen terug leggen. Boer kan het dak op. En ik mag keien kruien. Naarmate de dag vordert blijkt het dakje toch niet zo’n makkelijk klusje als gedacht. De keien liggen allang op hun plek maar bij boer schiet het niet op. Hij is in zichzelf gekeerd en antwoordt binnensmonds als ik hem iets vraag. Ik laat hem in zijn rondje terwijl ook de hond zijn rondjes op en neer kuiert in baasjes’ tuin. Om een uur of vier – na onze tweede koffieronde waarin ie zegt dat het niet meer goed komt – begint het toch stilletjes aan te vorderen. Ik zeg niets. Hij ook niet. Mensen die op hun vrije dagje bij ons langs fietsen kijken hun ogen uit. Soms spreekt hun blik boekdelen. We horen ze denken: die hebben een pan los.

Inderdaad! Verschillende zelfs…maar niet lang meer!

  • Het komt helemaal goed!
Gepost op door Irene · 2 reacties

(Paas)haasje in ’t gras

Veel jonge hazen zagen onlangs het levenslicht. Zij houden zich vaak op in onze sappige groene weilanden. Tegelijkertijd groeit het gras in het voorjaar naar een smakelijk hapje voor de koeienbeesten. Totdat het tijd is om het te maaien zodat we het in kunnen kuilen. Dat gebeurt ook deze dagen weer. Boer is vandaag gestart met zijn hectaren te kortwieken, en gelukkig heeft hij een geoefend oog voor kleine haasjes die niet bijtijds kunnen wegspringen als hij met zijn maaier in hun buurt komt. Zoals enkele uren geleden. Ik was er getuige van hoe hij plots de trekker stop zette en afstapte. Daarna een aantal meters door het gras sloop, met zijn grote handen in het gras graaide en het volgende moment als een ware Rafiki een klein haasje in zijn knuisten omhoog hield. Ik smolt weg van het bruinharige beestje dat na het fotomoment door boer werd vrij gelaten in het aangrenzende weiland dat al aan de beurt was geweest. Een paar minuten later koos het jonge dier het hazenpad over de zandheuvel bij de sleufsilo richting sloot. Daar ging het haasje het water in en zwom (ja echt!) naar de overkant waar het in de wei van de buurman verder hupte.

Ik respecteer mijn boer voor het feit dat de natuur een grote plaats in zijn hart heeft. Dat hij altijd zal proberen te redden wat er te redden valt. Hopelijk doet onze buurboer dat ook!

Gepost op door Irene · 1 reactie

Fruitbomen vol beloften

Ik hou van het voorjaar, ik hou van bloesem. Onze fruitbomen zijn getooid met rose en witte bloesem. Ik wil het heel goed doen dit jaar en heb er zin in. Als de weersomstandigheden willen meewerken krijgen we weer volop kersen, appels, peren en pruimen uit ons gaardje. De appels heb ik goed onder handen gehad in de boerenkeuken het afgelopen jaar. Ondanks de droogte hadden we emmers vol. Het zijn moesappels dus ideaal voor appelmoes, compote, appeltaart, cake, gebakken appeltjes en wie weet wat er nog in het vat zit als ik de smaak te pakken heb. Dat wilde in ieder geval wel na die laatste appelpluk! De kersen, pruimen en peren zijn altijd een beetje ondergewaardeerd. Door tijdgebrek liet ik ze jaarlijks hangen en stelde de pluk alsmaar uit. Tot het meestal te laat was. Nu moet het goed komen want ik zit wat ruimer en bewuster in mijn tijd. Vol verwachting bekijk ik dan ook ik de bloesems die de beloften in zich dragen.

Bijna wens ik dat het najaar was…

Maar nog niet helemaal!🌼🌷🌹

Gepost op door Irene · 4 reacties

In de bak

Man oh man wat ziet het er nog gehavend uit bij onze boerderij wat het tuinproject betreft. De boer wedijvert al dagenlang met de tijd. Terwijl zijn broer verscheidene honneurs waarneemt op het bedrijf ploeteren wij verder, uur na uur, steen na steen. Voor boer een welkome afleiding, even iets anders waar de aandacht op gericht kan worden. Of eigenlijk is ‘wij’ in deze ook niet correct want man doet het zware werk en vrouw is hem in gedachten steeds een stap voor. Ziet het helemaal voor zich; hoe het groene biljartlaken zich ontvouwt, hoe het prieel goed gepositioneerd op de waterpas gelegde klinkers wordt geplaatst, hoe het gratis zakje bloemenzaad van natuurmonumenten haar werk gaat doen. In de groententuin van haar dromen groeien bonenstaken tot in de hemel terwijl Sjakie de aardbeien zijn mond in smokkelt. Van uit de boerenkeuken worden de meest gelukzalige geuren verspreid en maaltijden bereid met de puurste en meest verse ingredienten van eigen bodem. De weckpotten met ingemaakte jams en appelmoes zijn niet te tellen, de mooiste str…”Ien schiet es op!” word ik bij de les geroepen. Oeps ja! Ik ben vanmiddag bezig om letterlijk mijn steentje bij te dragen. Een hele pallet (bijna) vol gesjouwd met klinkers. Samen met mijn stoere boer werken heeft wel wat vind ik altijd. Zien hoe hij in zijn overall het zware werk verzet is goed om aan te zien. Zwoegen en zweten daar heeft mijn mannetje patent op. Pfftt…. na de klinkers even tijd voor de medeklinkers.

Eergisteravond hebben we na het melken de pannen nog van het prieel afgehaald. Hij op het dak en ik in de bak. Van de JCB dan. En dan dat ding de lucht in! Poe hee ik deed het bijna in mijn versleten broek. Eigenlijk heeft hij hoogtevrees en ik niet maar die avond waren de rollen omgedraaid. Knijpend in het ijzer schuifelde ik van voor naar achter in de bak en legde pannetje voor pannetje op elkaar. De speling was klein en de angst groot. Als ik onbewust achteruit zou stappen dan was het gebeurd met mij. Dacht ik dan.

Nee lieve mensen, er is niks gebeurd. Beetje mijn jas gescheurd, maar that’s it. Achteraf bleek het een kwestie van wennen want bij de laatste vracht pannen stond ik bijna dansend in de bak. Alsof het niks was de vrouwenpower tentoonspreidend.

Ik had boer een pannetje verder geholpen, dat was het belangrijkste 😉 Alleen ze moeten ook nog terug. Ik hou jullie op de hoogte…

  • Prieel zonder pannen
  • Nuts denkt er het hare van
Gepost op door Irene

Niks is ook iets

Onkruid zoals paardenbloemen en dovenetel tussen het gras langs slootkanten en weidebermen. Kleurig, en het doet zijn best. Het blijft echter een buitenbeentje in de wereld van flora. Onkruid is geen roos, het is geen tulp, het is geen pioen…

Het is eigenlijk niks. Maar niks is ook iets! 😉

(Quote: ‘Niks is ook iets’ van boer Marnix uit Boer zoekt vrouw)

Gepost op door Irene

Ons boeren land

Er is nog zoveel prachtigs te beleven aan ons boerenlandschap, al zijn de geluiden vaak anders. Soms moet je mooie dingen ook willen zien. Als ik door het land loop zie ik zoveel natuur. Rammelende hazen, reigers op zoek naar muizen, zwanen die in het gras pauzeren, kikkers kwakend in de sloot, eenden die met hun baby’s het koeienpad oversteken, onze vennetjes en sloten, de reeënpoten in de sneeuw afgelopen winter, en ga zo maar door. Je kunt trouwens zien als er zich een nest jonge haasjes in het weiland bevindt. Je ziet de ouderhaas op en neer door het veld rennen en als deze steeds blijft zitten en rondkijken dan zitten daar waarschijnlijk jonge haasjes. Deze liggen niet bijeen in een nest maar meer verspreid van elkaar om niet de aandacht te trekken van kraaien en dergelijke. Moederhaas ligt in een leger vlak in de buurt. Met bepaalde geluiden communiceren zij naar elkaar. Dit is dus ook weer iets voor de boer om alert op te zijn, maar dat doen ze met alle aandacht en plezier. We zijn trots op ons boerenlandschap…

Beneden zie je een filmpje over dat Nederlandse boerenlandschap, gemaakt door Teamagro.nl. De video is via facebook verspreid en staat helaas niet op You Tube dus waarschijnlijk moet je lid zijn om het te bekijken, maar ik vond het te mooi om het jullie te onthouden. Helaas kan ik daarom alleen de link plaatsen, even er op klikken en je kunt het bekijken via fb.

Video: Ons boerenland

Gepost op door Irene · 3 reacties

Lente graag!

Gistermorgen stond ik om half 8 buiten. De kou benam me de adem. Nee, niet alweer zo koud alstublieft! Jawel. En nat. En winderig. De rommelige drassige tuin bood weinig gelegenheid meer om de hond uit te laten dus liep ik maar weer naar achteren toe waar ik zowaar nog verder wegzonk in zompige modderpoelen. Het klopt dat het afgelopen zomer kurkdroog was hier op het land, we hebben veel minder voer voor de koeien kunnen inkuilen dan andere jaren, dat is een feit. Dat hebben we dus nog aan moeten kopen, helaas! Te nat is echter ook geen optie want dan kunnen de boeren hier straks het land niet op als er geploegd en gezaaid moet worden, en zo hoop je als boer altijd op het ideale weer. Enfin, de weiden zijn in ieder geval weer mooi groen dus so far, so good. Mijn boer en ik zijn nu bezig om onze tuin weer opnieuw in te richten en ook dat valt niet mee. Afgelopen najaar kreeg manlief het idee om ons prieel te verzetten en een recht klinkerpad te leggen in het plaats van het -in zijn ogen- scheve pad dat er nu lag. Aangezien dat er nog maar weinig florissants in onze dertigjarige tuin te vinden was mocht er van mij alles uit. De droge zomer kende namelijk geen mededogen. Gisteren vond ik foto’s van een groene weelderig bloeiende tuin een paar jaar geleden in de zomer. Oef!! Dat deed pijn! Zie beneden de voor en na foto’s maar dan omgekeerd 😢

  • Enkele jaren geleden
  • Nog weelderig groen

Intense spijt bekroop me maar terug kunnen we niet. Ons zelfgemaakte tuinplan ligt klaar in de la. Ik heb meer dan een dag gespendeerd aan het verwijderen van ettelijke meters klinkers die de boer nu in zijn spaarzame tijd weer mag terugleggen. Maar dan recht. Er zullen haagjes komen met witte annabelles in hun midden en ik droom al van heerlijk geurende paarse lavendelstruiken. Die bij ons meestal gaan verhouten. Niet doen dan? Jawel, net zoals ik voor een groenten- en kruidentuintje ga. Alles wil ik: kruiden, groenten, bloemen, struiken, gras. Zo veel mogelijk vers eten is het devies dus een paar meter zelf verbouwd grondvoedsel om te beginnen zou toch moeten lukken. Dat is een boerin waardig, toch? In de tuin werken vind ik altijd heerlijk al heb ik nog weinig tot geen ervaring met groenten verbouwen. Dus loop ik nog even met mijn ziel onder mijn arm want ik kan nog helemaal niks. Het weer is bagger, de boer is nog met zijn stroom bezig, want ja ook de verlichting moet anders volgens mijn lieverd. Dus vul ik mijn tijd nu met schrijven, koken, verven en huishouden om hopelijk over een tijdje eindelijk met mijn groene vingers weer in de grond te kunnen wroeten. Dan mag het wel ietsje droger zijn. En warmer.

Dus ja, lente graag!

Maar zowaar…nog enkele narcisjes!
Gepost op door Irene · 4 reacties

Weidevogelbeheer

Zoals gezegd ben ik vaak met onze viervoeter op pad, achterlangs over het koeiepad tussen de weilanden door, weg van de drukke straat die voor onze boerderij door loopt. Weg van het gejaag en de auto’s waarvan je tussen groen en gras gelukkig weinig last hebt. Maar joh…wat een vliegverkeer! Zilver- en witte reigers, zwanen, ganzen (waar we dus minder blij mee zijn want zij vinden ons gras iets te lekker😬) buizerds, kieviten, grutto’s, tureluur, patrijzen, meeuwen en ook de koekoek laat zich soms horen. Zelfs de zeldzame wulp en rode kraanvogel zijn hier gespot! We gaan daar heel zorgvuldig mee om, vandaar dat we aan weidevogelbescherming doen. Dat wil zeggen dat we in samenwerking met de lokale vogelbescherming zo goed mogelijk zorg dragen voor onze gevederde kornuiten opdat de weidevogelstand op peil kan blijven. Zo zoeken we in de lente of er nestjes van bijvoorbeeld kieviten of grutto’s op bouw- en grasland te vinden zijn en zetten we er stokken omheen zodat boer en loonwerker er tijdens het landwerk met de trekker netjes omheen kunnen rijden. De vogelaars stellen deze markeerstokken aan ons beschikbaar. Ieder jaar vinden we wel een aantal nestjes.

Grutto
Nestje met eitjes van de wulp
Onderaan de foto een nest met kievitseieren

Onze inspanningen ten spijt worden we wel eens onaangenaam verrast door een leeggehaald nest binnen de markering. Het blijkt dat er zich nogal wat kapers op de kust bevinden, en dan hebben we het onder meer over de vos en de kraai die maar wat graag eitjes roven. Zeer jammer, maar dit noemt men predatie en is moeilijk te voorkomen. Ieder jaar krijgen we een uitnodiging van de vogelvereniging om de jaarlijkse avond bij te wonen waarop de gang van zaken bij de deelnemende agrariers in het afgelopen jaar uiteen gezet wordt.

Wat schetste de vorige week mijn verbazing toen ik de achtertuin in liep? Een nuffige fazant paradeerde over het gras, al was het aan de prachtige kleuren te zien dat het een mannetje was. We zien veel fladderaars hier maar zo een trotse koning heb ik nog nooit mijn tuin gezien. Onze hond in zijn ren was zo verbaasd dat hij zelfs vergat aan te slaan! Het toeval wil dat ik de fazant de dag ervoor bij onze overbuur in de wei zag lopen dus deze meneer had een mooi eindje afgelegd. Ik heb zo goed mogelijk geprobeerd een foto te maken maar steeds als ik naderde verschool hij zich onder de liguster. Daar heb ik hem toen maar met rust gelaten….