Je gelooft het niet hè? Het raadsel ontvouwde zich in de loop van de vorige zomer. Het water van ons ‘zwembad in de grond’ moest steeds vaker bijgevuld worden. Huh…bad alweer gezakt? Hoe ken dè nou? Lag het aan ons eigen gezichtsveld of toch echt aan die enge droge zomer die maakte dat het water verdampte voordat het erin zat. Het jaar ervoor hadden we met man en macht een nieuwe liner zo efficiënt mogelijk in de kuip gedrapeerd. Op de bodem was hier en daar een verdwaalde rimpel zichtbaar, maar hee…wie heeft dat niet? Het eerste jaar van ons nieuwe zeil verliep okee. Er werd weer gezwommen en gevierd in ons boerenzwembad.

Dat is één van de geneugten des boerenlevens; ruimte creëeren om onze spaarzame vrije tijd op een jaloersmakende manier te vervullen. Veertien jaar geleden – onze kids schoolgaand en puberend – besloten boerlief en ik om een zwembad in de grond te bouwen. Het zou de ovale variant van 8×4 worden. Nimmer hadden wij meer vreugde van een gezamenlijk besluit als van dit natte exemplaar. Waarbij vermeld moet worden dat ook de grote trampoline zijn duit in het zakje deed. Melancholisch zijn de overpeinzingen als ik daar aan terug denk, die warme zomerdagen, gevuld met kinder- gelach en gejuich en… och ja, ook de onderlinge strubbelingen en ruzietjes. Die overigens na een sullige versnapering weer snel bijgelegd werden. Het zwembad kent zijn verhalen door middel van bommetjes en valse soppartijen. Hier en daar werd een met lucht gevulde zetel besprongen en vernield. Bbq-partijtjes en zwemfeestjes met vrienden vonden hun weg naar onze boerderij. Boer en boerin stonden erbij en genoten ervan. Ook ikzelf wilde af en toe eens heerlijk dobberen. Het vergt echter nauwkeurigheid en balans om vanaf het zwembadtrapje op een elegante wijze op een luchtbed terecht te komen. Na de zoveelste keer met de benen in de lucht achterovergekukeld in het water beland te zijn kwamen de beste stuurlui werkelijk niet meer bij. Jeetje ja…hilariteit voerde vaak de boventoon! Zoonlief vertelde gisteren nog hoe zalig het is om ’s zomers na het snikhete melken met kleren en al in het water te duiken. En de pomp maar overuren draaien…

Het gat in het bad is eindelijk gevonden. Het krijgt een pleister op zijn wonde. Zou het na veertien jaar tijd zijn voor vergane glorie of benut zij het tweede leven dat haar gegund is? Het zal deze zomer moeten blijken. De kids zijn op zichzelf maar roepen om het hardst dat ze nog steeds komen zwemmen. Ik hoop het…ik kan de gezamenlijke zomerse vreugde nog niet echt missen. Ben nog wat angstig voor een tuin vol stilte. Ben al bezig met het verzamelen van de lekkerste barbequerecepten die jullie hier wellicht weer terug zullen zien. Gezegd moet worden dat zoon en schoonzoon de eerlijke vinders waren van het irritante, waterdoorlatende gaatje. Dat verdient een prijs: ze mogen de hele zomer gratis komen zwemmen😆